ဦးဟန္ေညာင္ေဝသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုး သမၼတႀကီးလည္းျဖစ္၊ ေညာင္ေရႊ ေစာ္ဘြားဆက္၏ ေနာက္ဆံုး ေစာ္ဘြားလည္းျဖစ္ေသာ ေစာ္ဘြားႀကီးစပ္ေရႊသိုက္၏ သားတဦးျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအျဖစ္ ေၾကျငာၿပီး ၄ လ အၾကာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဟန္ေညာင္ေဝကို ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အေျခခံပညာေရးကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သင္ယူဆည္းပူးခဲ့ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ ကေနဒါႏိုင္ငံတို႔တြင္ ပညာ ဆက္လက္ဆည္းပူးကာ ဘြဲ႔ရရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ ကေနဒါႏိုင္ငံ McGill University မွ စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲမႈဆိုင္ရာ မဟာဘြဲ႔ (MBA) ကို ရရိွခဲ့သည္။
ဦးဟန္ေညာင္ေဝ (ဓာတ္ပံု - Shan Herald Agency for News)
ဦးဟန္ေညာင္ေဝသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ ေဆာင္ရြက္လာခဲ့သည္။ သူသည္ Burma Alert လစဥ္သတင္းစာေစာင္၏ အယ္ဒီတာ၊ အေ၀းေရာက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ (NCGUB) ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးစိန္၀င္း၏ အႀကံေပး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသို႔ ေန႔စဥ္ ျမန္မာဘာသာအျပင္ တိုင္းရင္းသား (၇) ဘာသာျဖင့္ သတင္းထုတ္လႊင့္ေနေသာ ဒီမုိကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံ (DVB) ၏ စီမံခန္႔ခြဲေရး ညႊန္ၾကားေရးမႉး စသည့္ တာ၀န္မ်ား ယူခဲ့သည္။
၁၉၉၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ဦးဟန္ေညာင္ေဝသည္ ဥေရာပ ျမန္မာ႐ံုး၏ ညႊန္ၾကားေရးမႉး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတရပ္သို႔ အသြင္းကူးေျပာင္းရာတြင္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈအား ကူညီေထာက္ပ့ံေပးရန္ ဥေရာပသမဂၢႏွင့္ ဂ်ာမန္ Friedrich Ebert ေဖာင္ေဒးရွင္းတို႔က ပူးတြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ေသာ စီမံကိန္းတခုျဖစ္သည္။
လက္ရိွျမန္မာ့ႏို္င္ငံေရး၀န္းက်င္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၏ လက္ရိွအေနအထား၊ တိုင္းျပည္အတြင္းျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားအေပၚ ႏုိင္ငံတကာ၏ တုန္႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ခ်က္၊ သက္ဆိုင္ရာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သူမ်ား ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရသည့္ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းက ဦးဟန္ေညာင္ေရႊကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါသည္။
ေမး ။ ။ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ စစ္တပ္ထဲမွာ တဖက္နဲ႔တဖက္ အႀကိတ္အနယ္ ၿပိဳင္ေနၾကတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လိုလားတဲ့အုပ္စုရယ္၊ ေျပာင္းလဲေရးကို မလိုလားတဲ့ ေခါင္းမာတဲ့အုပ္စုရယ္လို႔ ရွိေနတယ္လို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ ဦးဟန္ေညာင္ေဝကေရာ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားေတြက အသာစီးရေနတယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီအုပ္စုႏွစ္ခုစလံုးက အတိုက္အခံနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းကို ေခ်ာ့တခါ၊ ေျခာက္တလွည့္ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ကစားေနတာလား။
ေျဖ ။ ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလိုတဲ့ လစ္ဘရယ္အုပ္စုနဲ႔ ေခါင္းမာတဲ့အုပ္စုၾကား တိုက္ပြဲရယ္လို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရိွပါဘူး။ သီအုိရီအရ ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုအေျခအေနက အဲဒီလိုပံု ေပါက္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔ကို တခ်ိဳ႕အကဲျဖတ္သူေတြက လစ္ဘရယ္တဦးရယ္လို႔ ျမင္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ တဖက္ကၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားေျပာသလို အေကာင္းနဲ႔အဆိုး ပံုစံလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူးဗ်။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္ က်ေနာ္တို႔လည္း အ႐ူးမလုပ္သင့္ဘူး။ တပ္မေတာ္က အတိုက္အခံကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူး၊ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ၁၉၆၂ မွာ အာဏာသိမ္းခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဦးႏုက အေျခအေနကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔။ ဦးေန၀င္းက ၁၉၈၈ မွာ ထိန္းမထားႏုိင္ေတာ့ တပ္မေတာ္က တခါ အာဏာထပ္သိမ္းလိုက္တာပဲ။
အဓိကသေဘာတရားက ဘာလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တစံုတဦး (တပ္မေတာ္) က အေျခအေနကို ထိန္းထားႏိုင္ရမယ္။ လမ္းျပေျမပံု ၇ ခ်က္ဆိုတာ ခိုင္မာတဲ့အစိုးရတရပ္နဲ႔ ေဘးနားကေန မားမားရပ္ေပးမယ့္ ခိုင္မာတဲ့တပ္မေတာ္တရပ္ ျဖစ္လာဖို႔ပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက သူ႔ကိုယ္သူကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕ ဇာတ္ညႊန္းထဲကေန ဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး ယိုင္နဲ႔နဲ႔ပါတီ၊ အားေပ်ာ့တဲ့ သမၼတနဲ႔ ဒုသမၼတ၊ ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ပါလီမန္နဲ႔ ခ်ိနဲ႔နဲ႔တပ္မေတာ္ကို အာဏာလႊဲေပးလိုက္တယ္။ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတေယာက္အေနနဲ႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကလည္း ဒီအေျခအေနကို ဆက္အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေဘာင္အတြင္းကေန ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ သူႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အခုက်ေနာ္တို႔ ျမင္ေနၾကားေနရတဲ့ သေဘာထား ကြဲလြဲခ်က္ေတြဆိုတာ အေတြးအေခၚပိုင္းအရ မဟုတ္ဘူး။ ပုဂိၢဳလ္ေရးအရ ျဖစ္ေနတာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ေတြက ဦးသိန္းစိန္ကို ေခါင္းေဆာင္ေနရာေပးတာ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခ်င္ေနတာ။
ခိုင္မာတဲ့ အစိုးရတရပ္အေနနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အားထုတ္တာ လြန္တဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အေမရိကန္လို ဒီမုိကေရစီ အစိုးရမ်ားကိုယ္တိုင္ အရာရာအားလံုးကို ထိန္းထားခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ ဆိုေတာ့ ေမးရမွာက ဘယ္သူကို ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ ဘယ္လိုေပးမလဲနဲ႔ အဲဒီထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ကို ဘယ္လိုမ်ိဳး လက္ေတြ႔က်င့္သံုးမလဲ ဆိုတာပဲ။ အဲဒီ ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ရိွသူကို လူထုဆႏၵ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ၊ စည္း႐ံုးဆြဲေဆာင္မႈစတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကေန ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လံုး၀ဥႆုံလက္ခံရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို လက္နက္နဲ႔ လုပ္ယူမယ္ဆိုေတာ့ လက္ခံႏုိင္စရာမရွိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ေတြက ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ တရား၀င္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမြးခြန္းထုတ္ေနၾကတယ္။ အခုသူလုပ္ေနတဲ့ နည္းလမ္းေတြအရဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္လက္ခံႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရိွပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ မတူတဲ့ တျခားျခားနားခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ယေန႔ေခတ္ကာလမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တုိင္းျပည္တခုအျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ဆိုရင္ အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ဖို႔လုိတယ္လို႔ ဦးသိန္းစိန္က ျမင္ပံုရတယ္။ သူကုိယ္တုိင္က လြတ္လပ္မွ်တသူ လစ္ဘရယ္သမားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနတခုလံုးကုိ ထိန္းထားႏိုင္တဲ့ အစိုးရမ်ိဳး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား (တျခားတိုင္းျပည္မ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားနဲ႔ ယွဥ္၍) ကို ကာကြယ္ႏိုင္တဲ့ အစိုးရမ်ိဳး သူ႔အစိုးရကို ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
သူ႔အေျပာင္းအလဲေတြ ေအာင္ျမင္မွာလား။ ဒီအတြက္ေတာ့ အေျဖမရိွေသးပါဘူး။ သူ႔ရန္ဖက္ေတြက သူ႔ကို အာဏာကေန ဖယ္လိုက္ႏုိင္တယ္ဆိုရင္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ဒုကၡသုကၡေတြကို သူ႔ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကေန ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္ပါတယ္လို႔ သူ႔အေနနဲ႔ ျပည္သူေတြကို နားမခ်ႏိုင္ဘူးဆိုရင္၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ သူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မတည္ေဆာက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္၊ အစိုးရက သူ႔ရဲ႕ ကတိေတြကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္၊ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းက သူ႔ရဲ႕အားထုတ္ခ်က္ေတြကို လက္မခံဘဲ ဖိအားေတြ ဆက္ေပးေနမယ္ဆိုရင္ စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့၊ အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ သူက်ဆံုးမွာပဲ။
က်ေနာ္တို႔ကိုယ္က်ေနာ္တို႔ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းက တျခားအစားထိုးစရာ ရိွသလား၊ အကယ္၍ သူ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ ပိုေကာင္းလာမွာလား၊ သူ႔ေနရာမွာ ဘယ္သူနဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာနဲ႔ အစားထိုးမလဲ။ ပိုၿပီး ပြင့္လင္းတဲ့ လစ္ဘရယ္ဆန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအရပ္သားအစိုးရ ျဖစ္မလာမွာေတာ့ က်ိန္းေသတယ္။ အျဖစ္ႏုိင္ဆံုး အေျခအေနက တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းလိမ့္မယ္။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ က်ဆံုးခန္းကို ၾကည့္ၿပီး ေနာင္တက္လာမယ့္ စစ္အစိုးရက ပိုၿပီးေတာ့ ေရွး႐ိုးဆန္မယ္၊ ပိုၿပီးဖိႏွိပ္မယ္၊ လစ္ဘရယ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ေမး ။ ။ ဘယ္လို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳးကို ဦးဟန္ေညာင္ေဝအေနနဲ႔ ျမင္ေတြ႕လိုပါသလဲ။ ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ေရာ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လို အေသးစိတ္လုပ္ငန္းမ်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ကတိျပဳထားၿပီးပါၿပီ။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကေတာ့ ေတာ့္ေတာ့္ကို ရႈပ္ေထြးၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔လည္း ခက္ခဲပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီကိစၥေတြက တခုနဲ႔တခု ဆက္စပ္ေနလို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္လုပ္ထားတဲ့၊ ပိုဆိုးလာေနတဲ့ ျပႆနာေတြလည္း ရိွပါတယ္။ က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ကတိအသစ္ေတြ ထပ္ေပးေနမယ့္အစား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ေပးၿပီးသားကတိေတြကိုပဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲက ဘာလဲဆိုေတာ့ အစိုးရမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လုပ္ႏိုင္စြမ္းအား မရိွႏိုင္တာပဲ။ အစိုးရလုပ္ႏုိင္တာထက္ ပိုၿပီး ေမွ်ာ္မွန္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြက ပိုၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔နဲ႔ ကင္းကြာသြားႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြ ဖ်က္သိမ္းပစ္တာမ်ိဳး၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာတာမ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးတာမ်ိဳး၊ ျပည္ပက အတိုက္အခံေတြ ျပည္တြင္းျပန္လာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းတခ်ိဳ႕ ခ်ေပးတာမ်ိဳး၊ စာေပစိစစ္ေရး ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းေပးတာမ်ိဳး၊ သတင္းေထာက္ေတြအတြက္ လြတ္လပ္ခြင့္ ပိုေပးတာမ်ိဳးအျပင္ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္ေတြကို ၀င္ခြင့္ျပဳတာမ်ိဳးေတြက ရိွေနၿပီးသား ဗ်ဴ႐ိုကေရစီကို ထပ္ၿပီး အလုပ္မရႈပ္ေစတဲ့ ျပဳလြယ္ျပင္လြယ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြပါ။
ေမး ။ ။ တ႐ုတ္ကေဆာက္ေပးမယ့္ ျမစ္ဆံုေရကာတာ တည္ေဆာက္ေရး ယာယီရပ္ဆိုင္းဖို႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တခ်ိဳ႕က အေမရိကန္အပါအ၀င္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ က်ားကြက္လို႔ ျမင္ၾကတယ္။ အာဏာခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညိွတဲ့သေဘာေပါ့။ ဦးဟန္ေညာင္ေဝကေရာ အဲဒီအျမင္ကို သေဘာတူလား။ တ႐ုတ္လႊမ္းမိုးမႈကို ျမန္မာက တုန္႔ျပန္လိုက္တဲ့အကြက္တခုလို႔ တကယ္ေရာ မွတ္ယူလို႔ရပ့ါမလား။ တ႐ုတ္ဖဲခ်ပ္ကို ျမန္မာက ထုတ္ကစားလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အစစ္အမွန္ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြကေန အသာေလး ေရွာင္ထြက္သြားႏိုင္သလို၊ အေနာက္အုပ္စုနဲ႔လည္း မိတ္ေဆြလုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ တခ်ိဳ႕ အကဲျဖတ္ေတြက ေျပာေနၾကတယ္။ အဲဒါကိုေရာ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ ဒီလုပ္ရပ္ကို လူအထင္ႀကီးေလာက္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာမဟာဗ်ဴဟာတခုနဲ႔ ဆက္စပ္တယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္မယံုၾကည္ဘူးဗ်။ အေနာက္ႏိုင္ငံက တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ ျဖစ္လိုတဲ့ဆႏၵပါ။ ယာယီရပ္ဆိုင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာက သမၼတဟာ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အႀကီးအကဲေနရာမွာ ရိွေနတယ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏိုင္တဲ့ အ႐ိုက္အရာေခါင္းေဆာင္သစ္ တေယာက္ရိွေနၿပီလို႔ ျပည္တြင္းကို အသိေပးလိုက္တာပဲ။ ဒီအျငင္းပြားဖြယ္ ေရကာတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ယခင္အခ်ိန္ကေရာ၊ အခုအခ်ိန္အထိပါ ျမန္မာအစိုးရအဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ကုမၼဏီအၾကား လွ်ိဳ႕၀ွက္ညိွႏိႈင္းမႈေတြ ရိွခဲ့ပါတယ္။ သေဘာတူညီခ်က္ပါ တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြကို ဦးသိန္းစိန္ သိပံုမေပၚပါဘူး။ ဆိုေတာ့ ဒီကိစၥႀကီးက ႏိုင္ငံေတာ္ကိစၥရပ္ႀကီးတခု ျဖစ္လာၿပီး ဦးသိန္းစိန္ရွာေနတဲ့ က်ည္ဆန္တေတာင့္ ျဖစ္လာတာေပါ့။ ျမစ္ဆံုေရကာတာကိစၥက ကခ်င္ျပည္သူေတြတင္မကဘဲ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးနဲ႔ပါ သက္ဆိုင္တယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကေန အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကို တကယ္တမ္း တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္။ သမၼတရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ တ႐ုတ္က ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ မထင္ပါဘူး။ တ႐ုတ္က သူရဲ႕ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတခု ပိုက္ဆံ ဆံုးရံႈးလို႔ မေပ်ာ္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ အႏိုင္က်င့္စရာ တိုင္းျပည္တခု ဆံုး႐ႈံးသြားရေတာ့မွာေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနပံုရပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ သမၼႀကီးအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို ဆက္လက္ရွင္သန္ေစခ်င္တယ္၊ ကာကြယ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာကို သူ႔အေနနဲ႔ ေရွာင္လႊဲလို႔မရပါဘူး။ ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔အတြက္ တျခားနည္းလမ္းလည္း မရိွပါဘူး။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အဆိုးျမင္ေနၾကတုန္းပဲဗ်။ ဒါေပမယ့္ ဦးသိန္းစိန္ကေတာ့ စြန္႔စားမႈအမ်ားႀကီးယူၿပီး လူတိုင္းထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီးလုပ္ျပေနတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ရိွေနတဲ့အႏၲရာယ္က ဘာလဲဆိုေတာ့ လက္ရိွအေနအထားကို ဆက္ထိန္းထားလိုၿပီး အေျပာင္းအလဲကို မလိုလားတဲ့ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ လူေတြဆီက ရလာႏိုင္တဲ့ လက္တုန္႔ျပန္ခ်က္ေတြပဲ။
ေမး ။ ။ ဥေရာပသမဂၢရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚမွာထားတဲ့ မူ၀ါဒက ေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းတယ္၊ ဘက္ေပါင္းစံုမဟုတ္ဘူး၊ တဖက္တည္းကျဖစ္ေနၿပီး၊ စစ္အစိုးရနဲ႔သူ႔ဘက္သားေတြ အလိုက် လုပ္ေပးေနတဲ့ မူ၀ါဒနီးပါးေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ တခ်ိဳ႕ လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြ၊ အတိုက္အခံေတြက ယံုၾကည္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚမွာထားရိွတဲ့ ဥေရာပသမဂၢရဲ႕ မူ၀ါဒအေပၚမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳးအေျပာင္းအလဲ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ဦးဟန္ေညာင္ေဝ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါသလဲ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚထားရိွတဲ့ ဘ႑ာေရးအကူအညီ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေလွ်ာ့ေပးဖို႔ စဥ္းစားေနတယ္ဆိုၿပီး ယူဆခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ အကယ္၍ အမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အမ်ားႀကီး လႊတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚမွာ ထားရိွတဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈေတြကို ႐ုပ္သိမ္းေပးသင့္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီလား။ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ မ႐ုပ္သိမ္းဘဲနဲ႔ေရာ ဥေရာပသမဂၢနဲ႕ အေမရိကန္အစိုးရအနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အားထုတ္ခ်က္ေတြအေပၚ သူတို႔ကလည္း အေကာင္းျမင္ပါတယ္ဆိုတာကို ေနျပည္ေတာ္ကသိေအာင္ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးသင့္ပါသလဲ။ သိပ္မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္မွာ ႏိုင္ငံတကာေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႔ (IMF) နဲ႔ ကမာၻ႔ဘဏ္ (World Bank) တို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံကို နည္းပညာနဲ႔ ေငြေၾကးအကူအညီေပးမယ္လို႔ ဦးဟန္ေညာင္ေဝ ေမွ်ာ္လင့္ပါသလား။
ေျဖ ။ ။ လူတေယာက္က အားနည္းတယ္ဆိုရင္ သူ႔ကို အႏုိင္က်င့္မယ့္သူကို အႏိုင္လာမက်င့္ေအာင္လို႔ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးႏိုင္တယ္။ အဲဒီ အယူအဆက ဥေရာပသမဂၢနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကိစၥမွာေတာ့ မဆိုသေလာက္ပဲ မွန္ပါတယ္။ ဥေရာပသမဂၢ ရပ္တည္မႈအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မလိုပါဘူး။ သူ႔မွာ ျမန္မာထက္ ပိုအားသာတဲ့အခ်က္ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဥေရာပသမဂၢက ျမန္မာႏိုင္င္ငံကို သြားေလခ်ိဳေသြးေနရမွာတုန္း။ အေနာက္ႏိုင္ငံအစိုးရမ်ားလိုပါပဲ၊ ၁၉၉၀ နဲ႔ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြတုန္းက အတိုက္အခံေတြဆီကေန မူ၀ါဒအႀကံဉာဏ္ေတြ ေပးႏိုင္ေအာင္ ဥေရာပသမဂၢက လမ္းဖြင့္ေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅ ႏွစ္ (ေရြးခ်ယ္ခံအစိုးရသက္တမ္း သံုးႀကိမ္၊ ေလးႀကိမ္ႏွင့္ ညီမွ်သည္) ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဥေရာပသမဂၢကလည္း အတိုက္အခံေတြရဲ႕ မူ၀ါဒ ဘယ္ေလာက္ထိ အရာေရာက္သလဲ ဆိုတဲ့အေပၚ ေမးခြန္းေတြ စေမးလာပါေတာ့တယ္။ အတိုက္အခံေတြထားတဲ့ မူ၀ါဒက အဓိကအားျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေရး၊ စစ္အစိုးရကို အထီးက်န္ထားေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံက သူ႔ဟာသူ ပဋိပကၡနဲ႔ နပမ္းလံုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဥေရာပက မတူညီတာေတြကို ျပန္လည္ စုစည္းေနတဲ့အခ်ိန္၊ နယ္စပ္မ်ဥ္းေတြကို ဖြင့္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္၊ ပဋိပကၡအမ်ားစုကို ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ႀကိဳးစားေျဖရွင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။ ဥေရာပသမဂၢက ဒီမိုကရက္တစ္မူေတြ အေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္မူ၀ါဒကို စတင္ေရးဆြဲလာပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေစဖို႔ ျပႆနာေတြကို ကူညီေျဖရွင္းေပးဖို႔ နည္းလမ္းေတြပါ ရွာေဖြလာပါတယ္။
ဥေရာပသမဂၢရဲ႕ အေရးယူမႈက ဘက္ေပါင္းစံုမဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ မစြပ္စြဲႏိုင္ပါဘူး။ မူ၀ါဒတခုရဖို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာ အခ်ိန္ယူရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္း ၂၇ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရြးေကာက္ခံ အစိုးရေတြအားလံုးက ခၽြင္းခ်က္မရိွ သေဘာတူရပါတယ္။ ဥေရာပသမဂၢတခုလံုးက ျမန္မာအတိုက္အခံကို ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္းအျပည့္အ၀ သေဘာတူတာ မဟုတ္ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ အတုိက္အခံေတြနဲ႔ေပါ့။ တခ်ိဳ႕က ေျပာၿပီေပါ့။ ဥေရာပသမဂၢရဲ႕ မူ၀ါဒက ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအေပၚမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြန္းတယ္၊ စစ္အစိုးရကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ တျခားသူေတြထက္ပိုၿပီး ေပ်ာ့လြန္းတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ အဖြဲ႔၀င္အစိုးရေပါင္း ၂၇ ခုက သေဘာတူသည့္တိုင္ ဥေရာပသမဂၢ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အေျခခံမူေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ စြန္႔လႊတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဥေရာပတိုက္သူတိုက္သားေတြက ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံမွာ မဟုတ္လို႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေပၚမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူမ်ားကို မေ၀ဖန္ခင္ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္က်ေနာ္တို႔ ေမးသင့္တာက က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဒီမိုကေရစီ က်ေနၿပီလားလို႔ပါ။
ဥေရာပသမဂၢအေနနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ဆက္လက္ၿပီး ဆက္ဆံေနမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္ယံုၾကည္တယ္။ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ လူထုအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ (က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းမႈ၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ပေပ်ာက္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ စသျဖင့္) ရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြကို ကူညီျဖည့္ဆည္းေပးေနမွာပါ။ သေဘာတရားကဘာလဲဆိုေတာ့ အားေကာင္းတဲ့ လူထုအေျချပဳ လူအဖြဲ႔အစည္းမရိွဘဲ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ။ အလားတူပါပဲ။ ျခစားမႈမရိွတဲ့ ပညာရွင္အရင္းခံ လူထုအက်ိဳးျပဳ၀န္ေဆာင္မႈေတြ မဟုတ္သေရြ႕ ဘယ္အစိုးရကမွ ျပည္သူ႔ထံကို မရိွမျဖစ္ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ ေဆာင္းက်ဥ္းေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ တကယ္စစ္မွန္တယ္လို႔ ဥေရာပသမဂၢက သေဘာက် ေက်နပ္တယ္ဆိုရင္ သူတို႔ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ဖယ္ရွားမွာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးျခင္းက သူတို႔ထည့္သြင္းစဥ္းစားမယ့္ အခ်က္ေတြထဲက တခ်က္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပိတ္ဆို႔မႈတခုတည္းက ဥေရာပသမဂၢမူ၀ါဒရဲ႕ အဓိကအေရးပါတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကအခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ မူ၀ါဒဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲ၊ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့၊ တရားမွ်တ ပြင့္လင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္လာေစေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းေတြပါပဲ။ တကယ္ပဲ IMF နဲ႔ ကမာၻ႔ဘဏ္တို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံကို နည္းပညာနဲ႔ ေငြေၾကးအကူအညီ ေပးေကာင္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ အေမရိကန္သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲက ေရွ႕ႏွစ္မွာဆိုတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မၿပီးမခ်င္း အေမရိကန္ဆီက အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရႏုိင္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက သူတို႔အတြက္ အေရးတႀကီး ဦးစားေပးရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ဘူးေလ။
ေမး ။ ။ အရင္တုန္းက ဦးဟန္ေညာင္ေဝက ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈ မူ၀ါဒကို ေထာက္ခံပါတယ္။ အခုေတာ့ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးဘက္ကို ပိုၿပီး ေထာက္ခံေနပံုေပါက္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ေျပာင္းလဲသြားရတာပါလဲ။
ေျဖ ။ ။ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးရင္ လူေတြမွာ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ပါလာတတ္တယ္။ အမွားလုပ္တဲ့ လူေတြကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ခြင့္ ျပဳသင့္သလား၊ အျပစ္ေပးသင့္သလားဆိုၿပီး ေဆြးေႏြးျငင္းခံုပြဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈဆိုတာ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ အေစာပိုင္းႏွစ္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ က်ေနာ္တို႔ (ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ – NCGUB၊ ျပည္ေထာင္စုအမ်ိဳးသားေကာင္စီ – NCUB၊ အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ – NLD-LA စသျဖင့္ေပါ့) ေဆြးေႏြးတုန္းက ပိတ္ဆို႔မႈကို ႏိုင္ငံေရးလက္နက္တခုအျဖစ္ ရႈျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမးစရာရိွတာက အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ကေရာ ေအာင္ျမင္ခဲ့လားေပါ့။ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဆက္မလုပ္သင့္ဘူးေပါ့။ ပိတ္ဆို႔မႈကို က်ေနာ္တို႔ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စစ္အစိုးရကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စကားေျပာေစခ်င္လို႔ပါ။ အေပးအယူတခုေတာ့ရမယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြလည္း ျပန္လည္ရရိွမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။ အဓိကကေတာ့ စစ္ေရး ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈ (ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး) မလုပ္လို႔ကေတာ့ စစ္တပ္ကို အေပးအယူစားပြဲဆီ ေရာက္လာဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ လံုေလာက္တဲ့ဖိအား ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ထပ္ခ်မယ္ဆိုရင္ အေပါက္ေပါက္ေနတဲ့ ပူေဖါင္းကို ေလျဖည့္ေနသလိုပဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္မွာမဟုတ္ဘူး။ ပိတ္ဆို႔မႈ ဖယ္ရွားၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
ပိတ္ဆို႔မႈေတြက ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းကိုလည္း ခ်ိနဲ႔ေစတယ္။ ဘယ္သူကမွ ဦးစီးဦးေဆာင္ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စစ္အစိုးရကို ေထာက္ခံတယ္၊ ဒီမိုကေရစီမက်ဘူးဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ခံရမွာစိုးလို႔။ အေျပာင္းအလဲေတြ ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀န္းကို တျခားနည္းလမ္းေတြမွာ ပိုၿပီး တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္ေစလိုပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ခ်ိနဲ႔ေနမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အသံုးမ၀င္သလို ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္လည္း အကူအညီ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ပိတ္ဆို႔မႈေတြကို မေထာက္ခံေတာ့တာပါ။ က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့အရာတခုကို က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံအတိုင္း မရႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ေပးလာတဲ့အေျခအေနေပၚမွာ အေျခခံၿပီး တျခားနည္းလမ္းတခုကို က်ေနာ္တို႔ရွာဖို႔လိုပါတယ္။ ဥပမာ ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ နားလည္မႈတစံုတရာ ရေနပံုရပါတယ္။ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားၿပီးပံုလည္း ရပါတယ္။ ဒါ က်ေနာ္တို႔ အရင္ကလိုခ်င္ခဲ့တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ထဲက တခ်ိဳ႕သူေတြက ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ပိုေတာင္းဆိုေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဘာလုိခ်င္တာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳရသမွ်အရာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အေရးပါသလား၊ မပါဘူးလားဆိုတာေတာင္ မသံုးသပ္ေတာ့ဘဲ က်ေနာ္တို႔က ခံစားတတ္လြန္း၊ မေကာင္းျမင္လြန္းတာ မ်ားေနပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တုန္းက က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲကို က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ တပ္မေတာ္က အဲဒီအေျပာင္းအလဲေတြကို ဦးေဆာင္ရမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ အာဏာရိွလို႔ပဲ။ အခု ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဦးေဆာင္လုပ္ေနၿပီ။ ဆိုေတာ့ စစ္မွန္တဲ့အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာမယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီရလာမွာပါ။
ေမး ။ ။ မၾကာေသးမီက ျမန္မာအစိုးရခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အခုလက္ရိွအစိုးရဟာ အရင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေန ဖြယ္ခြာလာၿပီလုိ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု အေရးမွာေတာ့ တုိးတက္လာတာ က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္မေတြ႔ရေသးတာလဲ။ ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ျခမ္းမွာရိွတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အုပ္စုေတြနဲ႔ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲေတြကလည္း ဆက္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ တိုင္းရင္းသားအေရးကိစၥ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျဖရွင္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္အထိ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြအေနနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြ တုန္႔ျပန္တာက ပိုသင့္ေလ်ာ္တယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ လက္ရိွျဖစ္ေနတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြအေပၚနဲ႔ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ (CoI) ဖြဲ႔စည္းေပးေရး ေတာင္းဆိုမႈေတြအေပၚမွာ ဦးဟန္ေညာင္ေဝ ဘယ္လို တုန္႔ျပန္ခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ ဘာေၾကာင့္ မတိုးတက္ေသးသလဲဆိုတာက ဒီျပႆနာေတြဟာ ပိုၿပီးနက္နဲတယ္၊ လူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ အားေတြပိုစိုက္ဖို႔လိုတယ္၊ အခ်ိန္ပိုယူဖို႔လိုတာေၾကာင့္ပါ။ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာ တည္ရိွခဲ့တဲ့ ႏွိပ္စက္မႈေတြ၊ ဒုကၡခံစားမႈေတြ ေက်ာ္လြန္ဖို႔ ယံုၾကည္မႈ၊ စိတ္ခ်မႈေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အစိုးရစစ္သားေတြဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြကို ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ဥေပဒအရ ကင္းလြတ္ခြင့္အျပည့္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား အသိအမွတ္ျပဳဖို႔လိုပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို လႊတ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ ျပန္လည္ကုစားျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္ကို သူတို႔အေနနဲ႔ ကူညီေပးႏိုင္မွာျဖစ္သလို ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာလည္း ၀ိုင္း၀န္း ပံ့ပိုးေပးသြားႏိုင္မွာပါ။ ေနျပည္ေတာ္အေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ျမစ္ဆံုေရကာတာကိစၥကို ဦးသိန္းစိန္ လုပ္သလိုမ်ိဳး သူတို႔ကုိယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္မယ္ဆို ပိုၿပီးထိေရာက္မွာပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ဒါမွမဟုတ္ တျခားႏိုင္ငံျခား အစိုးရေတြက ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္တာထက္ သူ႔တို႔ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္တာက ပိုၿပီးထိေရာက္မွာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀န္းအေနနဲ႔ ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ညိွႏိႈင္းဖို႔ တြန္းအားေပးတဲ့ေနရာမွာ၊ ၿပီးေတာ့ စစ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို စြန္႔ခြာတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တခုလံုးအတြက္ နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ အေထာက္အပံ့ေတြ ပံ့ပိုးတဲ့ေနရာမွာ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဆိုတာ ျဖစ္လာမယ့္ဟာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုကာလက က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ သီအိုရီ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြဆိုတာထက္ လက္ေတြ႔က်တဲ့ အဆင့္ေတြကိုပဲ အာ႐ံုစိုက္သင့္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ အကယ္၍ တေန႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ပြင့္လင္းလာၿပီဆိုပါေတာ့။ ပြင့္လင္းလာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဦးဟန္ေညာင္ေဝ အေနနဲ႔ေရာ၊ ဦးဟန္ေညာင္ေဝရဲ႕ အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ပါ ဘယ္လိုအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္လုိပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ ဥေရာပ ျမန္မာ႐ံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္နဲ႔ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ ျမွင့္တင္ေပးတဲ့က႑မွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မတူညီတဲ့ တိုင္းရင္းသားအုပ္စုေတြအၾကား နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ေပးတဲ့လုပ္ငန္းေတြ၊ လက္နက္နဲ႔ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းလမ္းအစား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး၊ ေစ့စပ္ညိွႏိႈင္းေရးကတဆင့္ ျပႆနာေတြကို အတူတကြ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းလမ္းေတြကို လူထုအၾကား ပညာေပးျခင္း စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေယဘုယ်အေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းအၾကား က်ေနာ္တို႔ ေပါင္းကူးေပးႏုိင္ပါတယ္။ အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံက ပြင့္လင္းလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ေတြကို ပိုၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္လာမွာပါ။ ။
Hishammuddin (left) greets U Maung Myint during the latter's working visit to Malaysia, at the Parliament house today. BERNAMA
